Drie weken geleden kwamen verschillende negatieve signalen over onze expeditie naar K2 & Broad Peak tegelijk op ons af: verplichte vaccinatie om Pakistan binnen te mogen, de vlucht werd gecancelled wegens te weinig reizigers, Nepalezen en o.a. Nederlanders mogen voorlopig het land niet binnen... Daarmee hing de hele expeditie aan een zijden draadje.
Ondertussen klaart de lucht weer een beetje op. Ik heb alsnog een vaccin gekregen, en we hebben een nieuwe vlucht kunnen boeken 5 dagen later. Door deze vertraging missen we wel onze eerder voorziene acclimatisatietocht naar 6000m in de buurt van Skardu. Dit zullen we op de berg zelf moeten compenseren. 
Wat wel heel wat onzekerheid meebrengt is het afhaken van alle Nepalese expedities. Daarnaast zijn ook heel wat andere commerciële expedities afhankelijk van de inzet van Nepalezen voor het fixen van de touwen. Hierdoor worden weinig klimmers verwacht in Pakistan dit seizoen. Dit is een mooie kans om in alle rust, zelf de expeditie vorm te geven. Maar de vraag is of er nog voldoende klimmers zullen zijn om überhaupt iets samen te ondernemen. 
Voor Broad Peak zijn we met 6 Belgen en twee lokale HAP's (high altitude porters). Dat zou voldoende kunnen zijn, dus daar heb ik wel een goed oog in. Voor K2 zullen we ter plaatse moeten zien wie er opdaagt en bereid is om samen het zware werk mee te doen... Ik heb er alvast heel veel goesting in!

​Even een update over onze plannen. Op 9 juni reizen Jef en ik naar Pakistan (als er geen speciale virusvarianten circuleren tegen dan :). Op 26 juni komen nog 4 Belgen (Luc, Sofie, Stef en Wouter) om Broad Peak te beklimmen. Met een beetje geluk zitten ze ook bij ons in het basiskamp aan de voet van de K2. Dat zou gezellig zijn. 
Wij hebben een permit voor zowel Broad Peak als K2. Afhankelijk van hoe het seizoen loopt, kunnen we op beide bergen (minstens een stuk) klimmen. Het hoofddoel is K2. En Broad Peak lijkt ons een mooie berg om een deel van de acclimatisatie te doen.
We hebben enkele dagen de tijd om eerst een acclimatisatietocht in de buurt van Skardu te doen. Hiervoor hebben we de berg Khusargang uitgekozen. Hopelijk geraken we hier al tot 6000 meter.
Rond 19 juni vertrekken we naar het basiskamp. Inch'allah!

Maar hoop doet leven. In december gingen nog enkele Belgen onbeklommen bergen beklimmen in Pakistan. Dus laat ons hopen dat reizen tegen juni weer en nog steeds kan.
Eén van die Belgen, Jeff Spelmans, heeft zijn zinnen ook op K2 gezet. We hebben ondertussen samen enkele bergen in de Alpen beklommen en het klikt goed. Ik ben zeer blij dat ik voor het eerst naar Pakistan vertrek mét een klimpartner.
Zo kunnen we van eigen kracht uitgaan, en hangen we minder af van de wispelturigheden van anderen, zoals de commerciële expedities. Ze zijn een zege en een vloek voor mensen zoals ik die zonder eigen team, en zonder grote budgetten op expeditie willen. Zonder deze grote groepen zou ik niet op goed vertrouwen kunnen afreizen naar Pakistan en ervan uit gaan dat er wel voldoende vaste touwen in het basiskamp zullen zijn. Maar zonder dergelijke groepen zou het misschien wel gemakkelijker zijn om ter plaatse met andere klimmers, op gelijkwaardige basis een team samen te stellen. Een team met gelijkgestemden waarvan iedereen zijn steentje wil bijdragen aan het beklimmen van de berg. 
In 2019 was dat heel moeilijk. Hoewel ik mijn hulp meerdere malen had aangeboden bij het fixen en dragen van de touwen, hoewel ik ook touwen heb aangeboden en dollars heb betaald, zien de commerciële groepen me toch als profiteur. Ik zie dit anders, maar wil ik het dit jaar toch anders aanpakken. Nu we met z'n twee op stap gaan kunnen we zelfstandig opereren, kunnen we voorklimmen en een deel van de route voor dit seizoen openen. Daarom nemen we deze keer zelf touwen en haken mee, die we zelf gaan fixen. Uiteraard niet genoeg voor de hele route, maar wel ruimschoots genoeg om onze bijdrage te doen.

Wat een prachtig klimjaar moest worden, een apotheose met 2 expedities na elkaar, werd een serieuze anticlimax.  Ik was wel gewend aan een wereld waarin je plannen kan maken, en met goed vertrouwen ernaar toe kan leven. Dat een virus al dit moois zou dwarsbomen kon ik me voordien nog moeilijk inbeelden. De wereld is nu een stukje minder maakbaar en voorspelbaar geworden. 

Een kleine troost, die ik vaak heb moeten horen de laatste tijd: de berg loopt niet weg en ik ben nog jong :)  En in de Alpen liggen nog mooie uitdagingen in het verschiet. 

Bij gebrek aan andere trainingsfaciliteiten, beklom ik vorige week het gebouw van Dynapps (onderdeel van partner ABC-Groep) in Geel.

Bekijk het filmpje van RTV hier.

Ik had Evelyn weeral een jaar niet gezien. Ondertussen ging het leven z'n gangetje. Nog steeds hetzelfde: pas bij de tweede keer bellen deed ze open en ze wist direct wie het was als ik m'n naam zei. Ze stond op de gang van de 20e verdieping te wachten en was heel blij dat ik weer kwam trainen. Na de sessie van 2 uur trappenlopen, moest ik op de koffie en aten we de taartjes die ik mee had. Ik kreeg weer een inkijk in een andere wereld: een alleenstaande dame van rond de 83 in een appartementje met zicht op de Antwerpse ring.

Een nieuw jaar, een nieuw begin. 2020 brengt weer heel wat uitdagingen. Ik doe een nieuwe poging om K2 te beklimmen én als voorbereiding ga ik ook een expeditie ondernemen met vrienden, namelijk Arwa Tower. Met zijn 6352m een stuk lager, maar met z'n 500m graniet op het einde, minstens even uitdagend!

Iedereen gratis welkom na inschrijving.

Met grote spijt in het hart moet ik hier aankondigen dan mijn K2 expeditie erop zit. Mijn rechter grote teen heeft een kleine bevriezing opgelopen tijdens de klim boven kamp 4. Waarschijnlijk geneest die bijna volledig, als ik hem goed behandel. En dat betekent niet meer naar boven klimmen. Ook de trektocht naar beneden werd afgeraden door twee dokters in base camp. Op 21 juli ben ik met de helikopter naar beneden gevlogen.
Na 5 dagen wachten, kwam mijn bagage toe in Skardu. Er waren geen tickets meer voor de binnenlandse vlucht, dus moesten we 28u rijden naar Islamabad. Dan had ik nog 6 uur over om te eten en te douchen, en dan direct naar de luchthaven. Zondag 28 juli was ik terug in Zaventem.

En dan kwam het besef dat het Pakistaanse avontuur echt voorbij is nu. Het was een bijzonder goed jaar op de berg: weinig wind en neerslag, veel zon en geen ernstige ongevallen. De ontgoocheling was extra groot na het bericht dat mijn klimpartner Hussein de top heeft gehaald. Ik ben blij voor hem, maar het doet pijn te beseffen dat ik de gunstige omstandigheden niet optimaal heb kunnen benutten. De komende tijd zal ik focussen op mijn herstel, in de wetenschap dat de berg niet weg loopt. 

Graag bedank ik iedereen nog eens voor het meeleven en de steun. Zeker ook bedankt aan Paul Peeters van AXI en Guy Hendrickx van ABC-Groep om deze expeditie mee mogelijk te maken. Ook bedankt aan KBF en Natuurvrienden-Bergstijgers voor de financiële bijdrage en de vele steunbeteugingen. En Rab Equipment en K2 (dé winkel) voor alle materialen. En Kris Vangeel om een echte basecamp manager te zijn. Merci!