Ik ben weer begonnen met trappenlopen. De ene keer op tempo zonder rugzak, de andere keer iets rustiger met 23 kg op mijn rug. Dat doe ik naar goede gewoonte in een hoog gebouw in Antwerpen. Je hebt daar 20 verdiepingen, dus 60 hoogtemeters. Een goeie training omvat zo’n 1200 à 1500 meter in 2 à 3 uur. Het gebouw is blijkbaar voorbehouden voor 65-plussers. Dat bleek vorig jaar een tijds-efficiënte manier van trainen en dat wilde ik dit jaar hervatten. Maar dat was zonder de buurvrouw van de 20e verdieping gerekend. Evelyn zag het licht in de trappenhal steeds aanspringen, en ze hoorde de liftdeur telkens ik naar beneden ging. Ze ging op onderzoek en ze was op haar hoede, want de trappenhal wordt ook vaak gebruikt door onbekenden met minder goede bedoelingen (daklozen, druggebruikers). Onze eerste kennismaking was dus niet zo positief (‘Besef jij wel dat dit niet mag?’, ‘Jij mag hier helemaal niet zijn!’). Na een kort gesprek waarin we slechts in herhaling vielen in elk zijn eigen standpunten, ben ik maar vertrokken. Toen ik vrienden vertelde over deze teleurstelling en mijn hernieuwe zoektocht naar goede trainingsmogelijkheden, waren ze unaniem: Evelyn moet een vriendin worden. Dus bereide ik een charme offensief voor: het artikeltje uit FarOut om uit te leggen dat ik het wel serieus meende, een fimpje van vorig jaar én… een mattetaartje en 3 soesjes van de markt. Toen ik terug kwam aankloppen leek het alsof het gesprek van de week ervoor gewoon doorliep. De kentering kwam pas toen ik de spullen uit mijn rugzak wilde halen, en daarbij ineens werd binnengevraagd. De dooi was ingezet! Een kwartiertje later hadden we afgesproken dat ik voortaan bij haar mocht aanbellen, en dat ze de deur voor mij zou openen. We waren tenslotte geen onbekenden meer voor elkaar.

​Een project als deze kan ik niet alleen realiseren. Na 33 jaren in het leven ken ik mezelf al een beetje. Wat ik wel kan, en ook wat ik niet kan. Je moet niet alles zelf kunnen als je maar vrienden en partners vindt die complementair zijn. En dat is Griet.
Ik kende Griet al langer via de Bergstijgers. En toen we samen een klimschool zijn gestart in Bolivia, was ze een eerste keer mijn coach. Zij heeft een talent om mensen samen te brengen richting een gemeenschappelijk doel. Ze ziet en creëert mogelijkheden, ze kan inspelen op de noden van potentiële partners, en ze wil steeds net dat ietsje extra doen om tot een mooi resultaat te komen. Ze maakt haarscherpe analyses om daarmee stategische keuzes te maken. Daarbij vertrekt ze van wat er allemaal mogelijk is in de toekomst, eerder dan vast te plakken aan de situatie vandaag. Dat noem ik visie hebben.
Sindsdien is ze naast een goede vriendin, vooral sparring partner om belangrijke beslissingen af te toetsen. Dat gaat over de dingen des levens, en ook over deze beklimming. Hoewel ze zelf niet mee naar K2 gaat, is dit zeker en vast weer een gezamenlijk project.

Voor alles een eerste keer: even oefenen met het filmen met een drone. Ik overweeg om een drone mee te pakken naar het basiskamp. Tot op 5000 m zouden drones kunnen vliegen. En dat levert mooie beelden op. Hier alvast vanop Ardeense hoogten (300 m). Met dank aan Kenneth Cools.

Unieke kans om de film 'Pakistan Project' (2007) van Favresse & Villanueva te bekijken!

Wie ben je?
Mijn naam is Arne Monstrey. Ik word dit jaar 36 en ben papa van twee prachtige dochters. Mijn passies liggen bij het maken van lange trektochten en het alpiene rotsklimmen, liefst gecombineerd met het maken van reizen in het buitenland. Voorlopig krijg ik dat allemaal nog gecombineerd, alhoewel het elk jaar opnieuw een zoektocht naar evenwicht is.
Verder schrijf ik regelmatig artikels voor het magazine van de Klim- en Bergsportfederatie en ben ik al bijna zes jaar werkzaam in de winkel K2 in Antwerpen.

Wat betekent klimmen voor je?
In drie woorden: Avontuur. Natuur. Vriendschap. Je zult mij niet vlug op een zondag in Freyr vinden. Klimmen betekent voor mij alleen zijn in de Natuur. Aanschuiven in een route is er voor mij bijna nooit bij. Ik ga bewust op zoek naar onbekende klimgebieden. Wil ik toch eens naar een populairdere bestemming, dan kies ik bewust niet voor het hoofdseizoen. En als ik dan toch écht een klassieker wil klimmen, zorg ik dat ik er als eerste in zit.
Het voorlopige summum van klimvakanties blijft Algerije. Tien jaar geleden reden we er twee weken lang van Berg naar Berg, per jeep dwars door de Sahara. We sliepen er elke nacht zonder tent onder de sterren en kwamen geen enkele keer andere klimmers tegen. Dát is klimmen voor mij.
En verder prijs ik me gelukkig dat ik ondertussen al acht jaar mee mag instaan voor de rotsklimopleiding binnen Mount Coach. Les mogen geven aan gemotiveerde jonge mannen en vrouwen, die bovendien graag uitgedaagd willen worden, is gewoonweg fantastisch.
 
Wat betekent de berg K2 voor jou?
De K2 toch wel één van de imposantste bergen ter wereld. Vraag aan een kind hoe hij of zij een berg tekent en je profiel lijkt op dat van de K2, een perfecte pyramide. Vier wanden, vier graten, 1 top. Welke klimmer droomt hier niet stiekem van? Ik ben reuze benieuwd naar het verhaal van de toppoging van Niels. Na zijn lezing over de beklimming van de Nanga Parbat in onze winkel, weet ik hoe enthousiast hij kan vertellen over zijn passie. En hoe spectaculair mooi de beelden op 8.000 meter hoogte kunnen zijn. Ik ben dus zeer benieuwd naar deze nieuwe uitdaging!

Dat is thuiskomen! Van kop tot teen in het dons, dankzij Rab.

Hoe kijkt de K2 als winkel naar bergsport?
Als gespecialiseerde bergsportwinkel, is bergsport natuurlijk onze broodwinning. Zonder actieve klimmers, geen K2. Maar zonder K2 misschien ook minder actieve klimmers? De medewerkers genieten echt van de interactie met onze klanten, waarvan we er trouwens veel bij voornaam kennen. Werkelijk alles passeert bij ons de revue: van boulderen in Fontainebleau over sportklimmen in de Ardennen tot bigwallen in Yosemite. Mensen die de Mont Blanc willen beklimmen, maar ook de Kilimanjaro of de Aconcagua. Ook mensen die hoger mikken en 6.000’ers of 7.000’ers willen beklimmen. En heel af en toe zelfs iemand die een poging op de allerhoogste bergen wil ondernemen. We zijn er trots op dat we hen allemaal kunnen verder helpen.
 
Tegelijk zijn we ons als winkel ook heel bewust van het feit dat het soms ook anders kan aflopen. Zo’n 9 jaar geleden is Joris, één van onze verkopers, dodelijk verongelukt op de Denali in Alaska. Er lag toen een tijdje een rouwregister in onze winkel en daar zijn veel vrienden van Joris en van de winkel iets in komen schrijven.
 
Ook na de aardbeving in Nepal hebben wij geprobeerd om materiaal zoals tweedehands tenten en onze verhuurtenten naar ginder te verschepen. Pieter, ook één van onze collega’s, is toen zelfs een maand naar daar getrokken om er zelf de handen uit de mouwen te steken.
 
Je ziet het, bergsport leeft bij ons, in al zijn facetten.
 
 
Waarom ondersteunen jullie dit project vanuit die visie?
Het feit dat we Niels persoonlijk al langer kennen dan vandaag, zal zeker meegespeeld hebben om sponsoring los te krijgen. We hebben als K2 altijd gezegd dat we mensen die de K2 wilden beklimmen, graag zouden sponsoren, en dat lijkt toch aardig te lukken.
 
Wat hierin zeker meespeelt is de klimethiek die Niels nastreeft. Omdat hij alleen klimt en enkel berekende risico’s wilt nemen, maakt hij voor zijn veiligheid toch gebruik van de vaste touwen die er jaarlijks geïnstalleerd worden. Het feit dat hij ter compensatie hiervan oude touwen lossnijdt en die terug mee naar beneden neemt, siert hem.
Ook het feit dat hij enkel een kok meeneemt voor in het basiskamp, maar geen sherpa’s inschakelt om hem te helpen zijn lasten te dragen naar hogere kampen, vind ik ongelooflijk sterk.
Net zoals het feit dat hij het zonder zuurstof wilt proberen.
En dat dan nog eens alleen, zelfstandig en niet in een georganiseerde commerciële expeditie… Dat is zowel fysiek, mentaal als emotioneel een ongelooflijke uitdaging. Zoals hem zouden er meer mogen rondlopen!
 
Het respect en de sympathie die we voor hem voelen, zal ongetwijfeld ook uitgestraald hebben naar de merken die we benaderd hebben met de vraag of ze zouden willen sponsoren. Ze zijn allemaal redelijk snel mee op de kar gesprongen.
 
 
Wat wil je Niels nog meegeven/adviseren onderweg naar dit doel?
Blijf vooral luisteren naar jezelf en voel je voor niets of niemand verplicht om van berekende naar onverantwoorde risico’s over te stappen. Het zou natuurlijk fijn zijn voor ons als K2-winkel als je de top van de K2-berg haalt. Net zoals dat voor al je sponsors fantastisch nieuws zou zijn, maar niemand heeft recht op jouw vingers, je tenen of je leven.

Eens veilig terug beneden en in België is het tijd om al je sponsorafspraken na te komen. Maar op de berg zelf is het enkel aan jou om te beslissen. We wensen je veel succes, veel plezier en veel levenswijsheid toe.

Afgelopen weekend vond de Mount Expo beurs van KBF plaats. Dat was een goede gelegenheid om mijn verhaal van Nanga Parbat nog eens boven te halen. En mijn plannen voor K2 aan het publiek voor te leggen. 

Voor mij gaat klimmen om reizen, samen onderweg zijn, onbekend terrein verkennen, de beste weg zoeken en proberen de top te halen. En dit onderneem je samen met je klimpartner, en je neemt samen belangrijke beslissingen om te zorgen dat je niet in de problemen komt.
In 2018 (Nanga Parbat) en 2019 (K2) ging en ga ik deze uitdagingen alleen aan, zonder klimpartner op voorhand. Dat is een groot verschil met hoe ik daarvoor steeds geklommen heb. Dit is geen bewuste keuze, en staat ver van wat ik als ‘klimmen’ beschouwde. Het is een gevolg van mijn ambitie om in deze heel specifieke discipline – namelijk klimmen op 8000m – uitdagingen op te zoeken. Het is bijzonder moeilijk om timing, tijd, focus, doel en geld die nodig zijn voor zo’n expeditie te matchen met iemand uit je directe omgeving. Daarom heb ik in 2018 en ook nu weer beslist deze extra onzekerheid erbij te nemen en te beschouwen als een deel van de uitdaging. Je stapt op een trein die begint te rijden, terwijl de sporen iets verderop nog gelegd moeten worden. Maar met het nodige optimisme en vastberadenheid blijf ik geloven dat ik wel een weg zal vinden. Misschien vind ik in het basiskamp nog een klimpartner met wie het klikt, misschien niet. En als het niet lukt, heb ik ten minste iets geleerd uit het proces ernaartoe, en hoe om te gaan met die extra onzekerheid.

--- Interview met Paul Hegge, de eerste Belg op K2 ---

Wie ben je? “Ik ben 51 jaar jong en op sportief vlak zie ik me vooral als een uithoudingsatleet met een grote mentale kracht. Ik beklom in 2018 als eerste Belg ooit de K2.”

Wat betekent klimmen voor jou? “Klimmen is een metafoor voor het leven. Het geeft een duidelijk doel en zin. Via klimmen ga ik back to the basics, word ik één met de natuur, en vind ik mijn geluk.

Wat betekent K2 voor jou? “Toen ik K2 6 jaar geleden voor het eerst zag, dacht ik er niet aan dat ik die ooit zou beklimmen. K2 is de moeilijkste berg die ik beklommen heb. En echt niet te vergelijken met Everest die ik in 2016 beklom. K2 blijft voortdurend stijl, met de ene ijswand na de andere. Op deze berg heb ik mijn limieten gevonden. Het is een berg van tegenstellingen: op het ene moment geniet je van de enorme schoonheid van de zonsondergang op de berg, en op het volgende moment ben je getuige van een telefoongesprek van een stervende klimmer die vanuit het hoogste kamp zijn laatste woorden wisselt met zijn vrouw.”

Wat was jouw hoogtepunt op K2? “Ik was aan het klimmen van kamp 2 naar kamp 3 op deze gigantische berg, er was niemand om me heen. Het weer was slecht, maar ik voelde me mentaal en fysiek super goed en ik kon alles aan.”