Niels is er in Pakistan letterlijk ingevlogen. Hij heeft nog niet stilgezeten, logistiek verloopt alles supervlot en best van al… Niels voelt zich erg goed. Om het met zijn eigen woorden te zeggen: “Ik voel me top, eindelijk wat actie 'a al het reizen.”

Enkele korte berichtjes die we ontvangen hebben:

5 juni
Na 20 uur in de te kleine auto, eindelijk even horizontaal liggen. De diarree kon gemakkelijk inhouden, maar de enige maaltijd van de laatste 24u moest er door het betere bochtenwerk van de chauffeur toch terug uit. Telkens ik in slaap neigde te vallen op de hobbelige wegen, knotste mijn hoofd tegen het handvaatje om aan vast te houden. Maar eindeloos bestaat niet. Dus we zijn er weer geraakt. Even een dutje doen en dan mijn volgende move voorbereiden: gas krijgen van de outfitter, en vervoer naar Sildi zoeken tegen morgen. Eigenlijk loopt alles van logistiek gesmeerd, ik ga als een speer.

6 juni
Hoi, hier een update vanuit Skardu. Logistiek gaat alles vlot. Vandaag rond 15u vertrek ik op mijn acclimatisatie trip. Hoogstwaarschijnlijk heb ik iemand gevonden in het dorp Sildi aan de voet van Khusargang (6045m), die mee tot halverwege op de berg wil. Niet tot boven, want de onderhandelingen sprongen af op het eten: 4 dagen pakskes eten zag hij niet zitten, dus dan moest er een drager mee, en dat zag ik niet zitten. Dan zo maar. Dan kan ik ook rustig op hoogte blijven zitten, zonder dat er iemand op mij zit te wachten.

Verdere planning
Vandaag rit naar Sildi
Vrijdag beklimming (max 4 dagen) – afhankelijk van de weersvoorspellingen.

Voila, eindelijk vertrokken voor de beklimming van K2. Afscheid nemen is niet leuk, maar na een jaar voorbereiden werd het wel eens tijd.
​
Vanavond nog te zien op RTV, en maandag in de ochtend op Radio1 (rond 7u15)​

​rtv.be/artikels/niels-jespers-beklimt-de-k2-pakistan-a69185

De afstand van het basiskamp naar de top van de K2 in 1 dag overbruggen. Dat leek me een goede training op zeeniveau. Dat zijn 3600 hoogtemeters, ofwel 75 keer een flat van 16 verdiepingen omhoog. Dank aan de supporters die een stukje kwamen mee stappen om de 7 saaie uren toch wat animo te geven.
Nog iets meer dan een week, en ik kan eindelijk vertrekken. Aan de voorbereidingen zal het alvast niet liggen.

Ga je de K2 beklimmen? Nee, ik ga een poging doen. En als alles een beetje meezit, denk ik dat ik een kans maak om de top te bereiken. Waarom maak ik een kans om dat zonder de extra zuurstof te doen? Ik wil het verschil maken met de hoogtetent van Altitude Dream. Met de Hypoxico machine en trainingsmodule kan ik reeds 3 maanden op voorhand acclimatiseren en trainen.

Deze machine filtert de zuurstof uit de lucht. Je kan ze aansluiten op een tent, zodat je kan slapen bij een verminderd zuurstof gehalte. Zo simuleert die een hoogte tussen de 2000 en 6000 m boven zee niveau. Toen ik in Bolivia woonde op 4000 m heb ik gemerkt dat m’n lichaam 3 maanden nodig heeft om volledig aan die hoogte te wennen. Het is dus een belangrijke troef zo’n lange periode in de tent te kunnen slapen.

Maar ik kan ook een trainingsmodule aansluiten op de machine. Via een mondmasker roei ik op een ergometer bij verminderde zuurstof. Op die manier kunnen mijn spieren al wennen aan het leveren van energie bij verminderde zuurstof.

Ook voor bergen van 6000 m kan je op deze manier je slaagkansen verhogen. En vooral de periode dat je verlof moet nemen om zo’n berg te beklimmen, wordt drastisch kleiner. Na enkele weken in de tent, ben je klaar om binnen twee weken naar 6000 m te klimmen.
​
Deze machine en toebehoren is te koop en te huur via www.altitudedream.com . 

Ik ben weer begonnen met trappenlopen. De ene keer op tempo zonder rugzak, de andere keer iets rustiger met 23 kg op mijn rug. Dat doe ik naar goede gewoonte in een hoog gebouw in Antwerpen. Je hebt daar 20 verdiepingen, dus 60 hoogtemeters. Een goeie training omvat zo’n 1200 à 1500 meter in 2 à 3 uur. Het gebouw is blijkbaar voorbehouden voor 65-plussers. Dat bleek vorig jaar een tijds-efficiënte manier van trainen en dat wilde ik dit jaar hervatten. Maar dat was zonder de buurvrouw van de 20e verdieping gerekend. Evelyn zag het licht in de trappenhal steeds aanspringen, en ze hoorde de liftdeur telkens ik naar beneden ging. Ze ging op onderzoek en ze was op haar hoede, want de trappenhal wordt ook vaak gebruikt door onbekenden met minder goede bedoelingen (daklozen, druggebruikers). Onze eerste kennismaking was dus niet zo positief (‘Besef jij wel dat dit niet mag?’, ‘Jij mag hier helemaal niet zijn!’). Na een kort gesprek waarin we slechts in herhaling vielen in elk zijn eigen standpunten, ben ik maar vertrokken. Toen ik vrienden vertelde over deze teleurstelling en mijn hernieuwe zoektocht naar goede trainingsmogelijkheden, waren ze unaniem: Evelyn moet een vriendin worden. Dus bereide ik een charme offensief voor: het artikeltje uit FarOut om uit te leggen dat ik het wel serieus meende, een fimpje van vorig jaar én… een mattetaartje en 3 soesjes van de markt. Toen ik terug kwam aankloppen leek het alsof het gesprek van de week ervoor gewoon doorliep. De kentering kwam pas toen ik de spullen uit mijn rugzak wilde halen, en daarbij ineens werd binnengevraagd. De dooi was ingezet! Een kwartiertje later hadden we afgesproken dat ik voortaan bij haar mocht aanbellen, en dat ze de deur voor mij zou openen. We waren tenslotte geen onbekenden meer voor elkaar.

​Een project als deze kan ik niet alleen realiseren. Na 33 jaren in het leven ken ik mezelf al een beetje. Wat ik wel kan, en ook wat ik niet kan. Je moet niet alles zelf kunnen als je maar vrienden en partners vindt die complementair zijn. En dat is Griet.
Ik kende Griet al langer via de Bergstijgers. En toen we samen een klimschool zijn gestart in Bolivia, was ze een eerste keer mijn coach. Zij heeft een talent om mensen samen te brengen richting een gemeenschappelijk doel. Ze ziet en creëert mogelijkheden, ze kan inspelen op de noden van potentiële partners, en ze wil steeds net dat ietsje extra doen om tot een mooi resultaat te komen. Ze maakt haarscherpe analyses om daarmee stategische keuzes te maken. Daarbij vertrekt ze van wat er allemaal mogelijk is in de toekomst, eerder dan vast te plakken aan de situatie vandaag. Dat noem ik visie hebben.
Sindsdien is ze naast een goede vriendin, vooral sparring partner om belangrijke beslissingen af te toetsen. Dat gaat over de dingen des levens, en ook over deze beklimming. Hoewel ze zelf niet mee naar K2 gaat, is dit zeker en vast weer een gezamenlijk project.

Voor alles een eerste keer: even oefenen met het filmen met een drone. Ik overweeg om een drone mee te pakken naar het basiskamp. Tot op 5000 m zouden drones kunnen vliegen. En dat levert mooie beelden op. Hier alvast vanop Ardeense hoogten (300 m). Met dank aan Kenneth Cools.

Unieke kans om de film 'Pakistan Project' (2007) van Favresse & Villanueva te bekijken!

Wie ben je?
Mijn naam is Arne Monstrey. Ik word dit jaar 36 en ben papa van twee prachtige dochters. Mijn passies liggen bij het maken van lange trektochten en het alpiene rotsklimmen, liefst gecombineerd met het maken van reizen in het buitenland. Voorlopig krijg ik dat allemaal nog gecombineerd, alhoewel het elk jaar opnieuw een zoektocht naar evenwicht is.
Verder schrijf ik regelmatig artikels voor het magazine van de Klim- en Bergsportfederatie en ben ik al bijna zes jaar werkzaam in de winkel K2 in Antwerpen.

Wat betekent klimmen voor je?
In drie woorden: Avontuur. Natuur. Vriendschap. Je zult mij niet vlug op een zondag in Freyr vinden. Klimmen betekent voor mij alleen zijn in de Natuur. Aanschuiven in een route is er voor mij bijna nooit bij. Ik ga bewust op zoek naar onbekende klimgebieden. Wil ik toch eens naar een populairdere bestemming, dan kies ik bewust niet voor het hoofdseizoen. En als ik dan toch écht een klassieker wil klimmen, zorg ik dat ik er als eerste in zit.
Het voorlopige summum van klimvakanties blijft Algerije. Tien jaar geleden reden we er twee weken lang van Berg naar Berg, per jeep dwars door de Sahara. We sliepen er elke nacht zonder tent onder de sterren en kwamen geen enkele keer andere klimmers tegen. Dát is klimmen voor mij.
En verder prijs ik me gelukkig dat ik ondertussen al acht jaar mee mag instaan voor de rotsklimopleiding binnen Mount Coach. Les mogen geven aan gemotiveerde jonge mannen en vrouwen, die bovendien graag uitgedaagd willen worden, is gewoonweg fantastisch.
 
Wat betekent de berg K2 voor jou?
De K2 toch wel één van de imposantste bergen ter wereld. Vraag aan een kind hoe hij of zij een berg tekent en je profiel lijkt op dat van de K2, een perfecte pyramide. Vier wanden, vier graten, 1 top. Welke klimmer droomt hier niet stiekem van? Ik ben reuze benieuwd naar het verhaal van de toppoging van Niels. Na zijn lezing over de beklimming van de Nanga Parbat in onze winkel, weet ik hoe enthousiast hij kan vertellen over zijn passie. En hoe spectaculair mooi de beelden op 8.000 meter hoogte kunnen zijn. Ik ben dus zeer benieuwd naar deze nieuwe uitdaging!

Dat is thuiskomen! Van kop tot teen in het dons, dankzij Rab.