Evelyn

Ik had Evelyn weeral een jaar niet gezien. Ondertussen ging het leven z'n gangetje. Nog steeds hetzelfde: pas bij de tweede keer bellen deed ze open en ze wist direct wie het was als ik m'n naam zei. Ze stond op de gang van de 20e verdieping te wachten en was heel blij dat ik weer kwam trainen. Na de sessie van 2 uur trappenlopen, moest ik op de koffie en aten we de taartjes die ik mee had. Ik kreeg weer een inkijk in een andere wereld: een alleenstaande dame van rond de 83 in een appartementje met zicht op de Antwerpse ring.