0 Comments
Niels is inmiddels toegekomen op het basiskamp van K2.
Enkele korte berichtjes van hem: "Vandaag zijn we na 7 dagen nomadisch bestaan op de Baltoro gletsjer, aangekomen in K2 BC! We hebben al bij al heel goede omstandigheden gekend: nooit echt natgeregend, nooit vastgezeten in de sneeuw zoals de meeste vroegere groepen, dragers die de kampen steeds hebben bereikt. Nog even afwachten of mijn laatste stuk bagage vandaag toekomt. Mijn 3-persoonstent ligt alvast goed vol met alle dons die ik mee heb. Vanavond en morgen een inforondje bij de andere groepen, en dan plannen maken voor komende dagen." "Hey alles goed. Het is hier fantastisch. Een hoop interessante mensen bij elkaar op een gletsjer. Ik overweeg idd Cesen*. Maar ik ga genoeg tijd nemen in BC om info te verzamelen en de juiste keuze te maken. Ik ga normaal met Hussein de Iraniër samenwerken. Hij is alvast onder de indruk van mijn Sherpa kwaliteiten. Ik ben de enige toerist die zelf ook een rugzak van meer dan 20 kg draagt. En Alireza, de Iraniër waarmee ik vorig jaar op de top stond is onderweg. Maar Hussein kiest alvast voor mij ." *Er zijn dit jaar heel veel klimmers die K2 willen beklimmen. Niels gaat daarom bekijken of hij de 'minder drukke' Cesen route gaat beklimmen. Maar om deze beslissing te nemen is het nog te vroeg. Het weer zit alvast mee. De komende week zijn de weersomstandigheden optimaal: zonnig en weinig wind. Ideaal om verder te acclimatiseren en de hogere kampen op te bouwen. Niels is er in Pakistan letterlijk ingevlogen. Hij heeft nog niet stilgezeten, logistiek verloopt alles supervlot en best van al… Niels voelt zich erg goed. Om het met zijn eigen woorden te zeggen: “Ik voel me top, eindelijk wat actie 'a al het reizen.”
Enkele korte berichtjes die we ontvangen hebben: 5 juni Na 20 uur in de te kleine auto, eindelijk even horizontaal liggen. De diarree kon gemakkelijk inhouden, maar de enige maaltijd van de laatste 24u moest er door het betere bochtenwerk van de chauffeur toch terug uit. Telkens ik in slaap neigde te vallen op de hobbelige wegen, knotste mijn hoofd tegen het handvaatje om aan vast te houden. Maar eindeloos bestaat niet. Dus we zijn er weer geraakt. Even een dutje doen en dan mijn volgende move voorbereiden: gas krijgen van de outfitter, en vervoer naar Sildi zoeken tegen morgen. Eigenlijk loopt alles van logistiek gesmeerd, ik ga als een speer. 6 juni Hoi, hier een update vanuit Skardu. Logistiek gaat alles vlot. Vandaag rond 15u vertrek ik op mijn acclimatisatie trip. Hoogstwaarschijnlijk heb ik iemand gevonden in het dorp Sildi aan de voet van Khusargang (6045m), die mee tot halverwege op de berg wil. Niet tot boven, want de onderhandelingen sprongen af op het eten: 4 dagen pakskes eten zag hij niet zitten, dus dan moest er een drager mee, en dat zag ik niet zitten. Dan zo maar. Dan kan ik ook rustig op hoogte blijven zitten, zonder dat er iemand op mij zit te wachten. Verdere planning Vandaag rit naar Sildi Vrijdag beklimming (max 4 dagen) – afhankelijk van de weersvoorspellingen. Voila, eindelijk vertrokken voor de beklimming van K2. Afscheid nemen is niet leuk, maar na een jaar voorbereiden werd het wel eens tijd.
Vanavond nog te zien op RTV, en maandag in de ochtend op Radio1 (rond 7u15) De afstand van het basiskamp naar de top van de K2 in 1 dag overbruggen. Dat leek me een goede training op zeeniveau. Dat zijn 3600 hoogtemeters, ofwel 75 keer een flat van 16 verdiepingen omhoog. Dank aan de supporters die een stukje kwamen mee stappen om de 7 saaie uren toch wat animo te geven. Nog iets meer dan een week, en ik kan eindelijk vertrekken. Aan de voorbereidingen zal het alvast niet liggen. Ga je de K2 beklimmen? Nee, ik ga een poging doen. En als alles een beetje meezit, denk ik dat ik een kans maak om de top te bereiken. Waarom maak ik een kans om dat zonder de extra zuurstof te doen? Ik wil het verschil maken met de hoogtetent van Altitude Dream. Met de Hypoxico machine en trainingsmodule kan ik reeds 3 maanden op voorhand acclimatiseren en trainen.
Deze machine filtert de zuurstof uit de lucht. Je kan ze aansluiten op een tent, zodat je kan slapen bij een verminderd zuurstof gehalte. Zo simuleert die een hoogte tussen de 2000 en 6000 m boven zee niveau. Toen ik in Bolivia woonde op 4000 m heb ik gemerkt dat m’n lichaam 3 maanden nodig heeft om volledig aan die hoogte te wennen. Het is dus een belangrijke troef zo’n lange periode in de tent te kunnen slapen. Maar ik kan ook een trainingsmodule aansluiten op de machine. Via een mondmasker roei ik op een ergometer bij verminderde zuurstof. Op die manier kunnen mijn spieren al wennen aan het leveren van energie bij verminderde zuurstof. Ook voor bergen van 6000 m kan je op deze manier je slaagkansen verhogen. En vooral de periode dat je verlof moet nemen om zo’n berg te beklimmen, wordt drastisch kleiner. Na enkele weken in de tent, ben je klaar om binnen twee weken naar 6000 m te klimmen. Deze machine en toebehoren is te koop en te huur via www.altitudedream.com . Ik ben weer begonnen met trappenlopen. De ene keer op tempo zonder rugzak, de andere keer iets rustiger met 23 kg op mijn rug. Dat doe ik naar goede gewoonte in een hoog gebouw in Antwerpen. Je hebt daar 20 verdiepingen, dus 60 hoogtemeters. Een goeie training omvat zo’n 1200 à 1500 meter in 2 à 3 uur. Het gebouw is blijkbaar voorbehouden voor 65-plussers. Dat bleek vorig jaar een tijds-efficiënte manier van trainen en dat wilde ik dit jaar hervatten. Maar dat was zonder de buurvrouw van de 20e verdieping gerekend. Evelyn zag het licht in de trappenhal steeds aanspringen, en ze hoorde de liftdeur telkens ik naar beneden ging. Ze ging op onderzoek en ze was op haar hoede, want de trappenhal wordt ook vaak gebruikt door onbekenden met minder goede bedoelingen (daklozen, druggebruikers). Onze eerste kennismaking was dus niet zo positief (‘Besef jij wel dat dit niet mag?’, ‘Jij mag hier helemaal niet zijn!’). Na een kort gesprek waarin we slechts in herhaling vielen in elk zijn eigen standpunten, ben ik maar vertrokken. Toen ik vrienden vertelde over deze teleurstelling en mijn hernieuwe zoektocht naar goede trainingsmogelijkheden, waren ze unaniem: Evelyn moet een vriendin worden. Dus bereide ik een charme offensief voor: het artikeltje uit FarOut om uit te leggen dat ik het wel serieus meende, een fimpje van vorig jaar én… een mattetaartje en 3 soesjes van de markt. Toen ik terug kwam aankloppen leek het alsof het gesprek van de week ervoor gewoon doorliep. De kentering kwam pas toen ik de spullen uit mijn rugzak wilde halen, en daarbij ineens werd binnengevraagd. De dooi was ingezet! Een kwartiertje later hadden we afgesproken dat ik voortaan bij haar mocht aanbellen, en dat ze de deur voor mij zou openen. We waren tenslotte geen onbekenden meer voor elkaar.
Een project als deze kan ik niet alleen realiseren. Na 33 jaren in het leven ken ik mezelf al een beetje. Wat ik wel kan, en ook wat ik niet kan. Je moet niet alles zelf kunnen als je maar vrienden en partners vindt die complementair zijn. En dat is Griet.
Ik kende Griet al langer via de Bergstijgers. En toen we samen een klimschool zijn gestart in Bolivia, was ze een eerste keer mijn coach. Zij heeft een talent om mensen samen te brengen richting een gemeenschappelijk doel. Ze ziet en creëert mogelijkheden, ze kan inspelen op de noden van potentiële partners, en ze wil steeds net dat ietsje extra doen om tot een mooi resultaat te komen. Ze maakt haarscherpe analyses om daarmee stategische keuzes te maken. Daarbij vertrekt ze van wat er allemaal mogelijk is in de toekomst, eerder dan vast te plakken aan de situatie vandaag. Dat noem ik visie hebben. Sindsdien is ze naast een goede vriendin, vooral sparring partner om belangrijke beslissingen af te toetsen. Dat gaat over de dingen des levens, en ook over deze beklimming. Hoewel ze zelf niet mee naar K2 gaat, is dit zeker en vast weer een gezamenlijk project. Voor alles een eerste keer: even oefenen met het filmen met een drone. Ik overweeg om een drone mee te pakken naar het basiskamp. Tot op 5000 m zouden drones kunnen vliegen. En dat levert mooie beelden op. Hier alvast vanop Ardeense hoogten (300 m). Met dank aan Kenneth Cools. |
AuteurRegelmatig post ik hier nieuwtjes over de trainingen, voorbereidingen en de beklimming. Archieven
June 2022
Categorieën |